ویژگی‌های ظاهری: طول بدن ۶۰ تا ۷۰ سانتیمتر و گستردگی بال‌ها ۱۵۰ تا ۱۸۰ سانتی‌متر است.

دالی کوچک جثه با دم لوزی شکل و سفید، سر کوچک، منقار بلند و باریک و بال‌های بلند و گسترده است.

نر و ماده هم‌شکل و فاقد تغییرات فصلی هستند.

پرنده بالغ، یک‌دست سفید همراه با سایه‌ای از رنگ زرد یا قهوه‌ای مایل به خاکستری در سر، گردن، سینه، روتنه و پرهای شانه دیده می‌شود.

شاهپرهای اولیه و ثانویه در سطح روی بال‌ها سیاه و سفید و در سطح زیر سیاه هستند که در تضاد با سفیدی زیرتنه به خوبی نمایان است.

پوست عریان صورت زرد و منقاری به همین رنگ با نوک سیاه دارد.

رنگ پرنده نابالغ قهوه‌ای مایل به سیاه است، روتنه قهوه‌ای روشن و پوست عریان صورت و منقار خاکستری است.

کرکس مصری کوچکترین کرکس ایران است

ویژگی‌های زیستی: در مناطق باز نظیر استپ‌ها، دشت‌ها، سواحل شنی و نیز رودخانه‌ها، تالاب‌هایی با پوشش گیاهی کم ارتفاع، خليج‌ها، دره‌ها و کوه‌ها به سر می‌برد.

به خوبی با حاشیه بیابان‌ها و کوهستان‌های احاطه شده توسط مناطق بیابانی سازگار شده است.

اغلب به تنهایی یا جفت در حال پرواز و جست‌وجوی غذا و در زمان فراوانی غذایی در دسته‌های کوچک دیده می‌شود.

پروازی پرتحرک با بال زدن‌های قوی و نیز بال‌بازروی‌های متعدد دارد پرنده‌ای لاشه‌خوار است اما از طعمه‌های زنده نظیر پستانداران کوچک، پرندگان، خزندگان به ویژه لاک‌پشت‌ها و حشرات تغذیه می‌کند.

برای تغذیه از تخم پرندگان با سنگ بر آنها می‌کوبد.

جوجه‌آوری از اواسط تا اواخر فروردین، به صورت منزوی و با تشکیل قلمرو و به ندرت با تشکیل کلنی‌های کوچک آغاز می‌شود.

تک‌همسر است و معمولا هر سال آشیانه سال قبلش را بازسازی و استفاده می‌کند.

آشیانه، توده‌ای از ساقه‌ها و شاخه‌ها است که آن را در شكاف صخره‌ها، بیرون زدگی‌های سنگی و به ندرت روی ساختمان‌ها و یا درختان بنا می‌کند و درونش را با الیاف نرم گیاهی، پشم، پوست و یا تکه‌های پارچه می‌پوشاند.

معمولا دو، گاهی یک تا سه تخم نیمه بیضی کوتاه، سفید، نخودی یا مایل به قرمز، با خال‌ها و لکه‌هایی قهوه‌ای مایل به قرمز یا قرمز مایل به ارغوانی و به ابعاد ۵۰٫۴× ۶۶,۲ میلی‌متر می‌گذارد.

تفریخ تخم‌ها ۳۹ تا ۴۲ روز به طول می‌انجامد.

جوجه‌ها در بدو تولد پوشیده از کرک، تا حدی ناتوان و برای تغذیه وابسته به والدین هستند.

پرورش جوجه‌ها ۷۰ تا ۹۰ روز به طول می‌انجامد.